با عادات بد و ناپسند وارد چاه عمیق و متعفن گناه می شوید.

جهنم سوزان سزای کسانی است که برده شیطانند و اختیار و عنان خود را راحت در اختیار شیطان قرار می دهند.

اعتقاد به خدا یعنی قبولی تمام  اوصاف خدا است.

ثروتمند واقعی کسی است که علم و دانای اش زیاد باشد.

با عبور از سمت خدا و ارتباط با خدا هرگز شیطان ملعون نمی تواند مومنی را به دام اندازد و از راه بدر می برد.

با انتقام گرفتن آتش خشم آدمی شعله ورتر می شود

کلام ناپسند مانند نیشی در قلب آدمی فرو می رود و زهرش تا ابد باقی خواهد ماند.

کلام زیبا همچو نوازشی است که روح را آرام  و باعث می شود شنونده اش به آرامش خاصی رسد.

همدم دلسوز و مهربان می تواند با نصیحت و دلسوزی غم سنگینی را از پشت خمیده ای بر دارد و او را از غم و غصه رها سازد.

برکتی را حق تعالی به بندگانش عطا فرمودند اگر با حرکت آن بندگان همراه شود تبدیل به رزق و روزی فراوان می شود در غیر آن هرگز بندای از آن همه برکات الهی بهره ای نمی جوید.

آدمی زمانی به سرمقصد راه زندگی می رسد که با عقل و درایت راه را از چاه تشخیص دهد.

شوق زندگی زمانی در آدمی بارور می شود که امیدی برای بهانه زیستن داشته باشد

حقانیت کلام زمانی خود را به نمایش می گذارد که آن را باور نمایم و به دستوراتش عمل نماییم.

کلام زمانی حرمت دارد که به آن اعتقاد داشته باشیم و ارج و قربش را حفظ نماییم .

کبر و غرور دو یار همدیگرند که باعث می شود از آدمی کسی بسازد که دائما منش و رفتار ش مانند حکام زورگو باشد و دائما دلش بخواهد همه زیر دستش باشند .

فخر و تکبر از آدمی تافته جدا بافته ای می سازد که هرگز به خود اجازه نمی دهد با کمتر از خودش معاشرت نماید.

آدم فضول مانند آن است که در خلاء سرگردان است و می خواهد به همه جا سرک بکشد و از راز و اسرار دیگران با خبر شود.

 زمانی می تواند مخلوقی با خالقش ارتباط بر قرار کند که راه صحیح طی کردن پل ارتباط را بیابد.

با کینه و نفرت وارد بیراهه وحشتناکی به نام حسادت می شوید.

با امید می توان روزنه ای به قلب انسان رو به موتی زد و او را امید وار ساخت تا که از مرگ و نیستی فاصله گیرد و به زندگی لبخند زند.

مال را می شود آسان تقسیم کرد ولی در تقسیم عشق باید وسواس خاصی داشت.

دستگیری بنده خدایی آدمی را همچو پرنده سبکبال می سازد.

ارتباط خالق و مخلوق در سحرگاهان قوی ترو باشکوهتر می شود .

حال گذشت و تبدیل به گذشته شد با ید آینده را در یابیم و مهارش کنیم تا به بیهودگی نگذرد

امید دروازه ای است بر روی قلبی باز می شود تا که بتواند به آرزوهای دست نیافتنی برسد.

کینه و نفرت می تواند بین قلبهای آدمی نفاق و جدایی افکند.

با گناه کردن از انسانیت فاصله می گیریم و بدل به شیطانی می شویم که می خواهد همه را از راه راست به بیراهه کشاند

با گناه و معصیت آخرتمان را بخطر می اندازیم آتش جهنم سوزان را به خودمان شعله ور تر می سازیم.

با مهر و محبت می توان آرامش و صلح را به کلبه قلبها ارمغان آورد

اگر آدمی به پیروزی بیاندیشد و طالبش باشد می تواند سخترین شکستها را به زانو در آورد.