منطق عالم دانایست که ازمون و خطا نمیکند....ف.فتحی

کسی که در لبه پرتگاه نیستی و نابودی احساساتش قرار گیرد تنها ناجی اش عطوفت و مهر و محبت است.

زمانی می توانیم غم و غصه را در تاریکخانه ذهنمان زندانی نماییم که یاس و نا امیدی را از خود دور سازیم.

دعا راه رسیدن به خدا را کوتاه تر و دستیابی به حاجات را راحتر می سازد.

سر چشمه ی مهر و محبت عشق و فداکاریست.

زر و زور حصاریست محکم که انسان را از جاده انسا نیت دور می سازد.

چین و چروکهای جسم ادمی نشانه ترکش های روزگاراست که بر سر و صورت ادمی نقش میبندد.

اندوختن ثروت با درایت هنر و با خساست عذاب است.

کلام کوتاه و نغز و شیرین به دل همه می نشیند و در ذهنها به یادگار میماند.

غافل کسیت که جایگاه خلق و مخلوق را نداند.

شوق دیدار یار عاشق دلخسته را  در عالم خیال به پرواز در می اورد.

بی توجهی به طبیعت خدا بی رحمانه ترین قضاوتی است که نادانی به آن همه زیبایها و طراوت می کند.

کلام الله را زمانی پاس می داریم که حرمتش را حفظ کرده و به دستوراتش عمل کنیم.

دعا دلهای خاموش را روشن و کلید رهایی از مشکلات آدمی

است. 

نگاه جادوگریست قهار که با جاذبه نگاهش همه را مسخ میکند و مطیع و برده خود می سازد.

دست این جادوی خلقت مرکز شگفت انگیزین و پر رمز و رازترین بروز احساس لطیفی همچو عشق و علاقه و دلدادگیست...ف.فتحی

بیایید گناهانمان را چون پر سبک و صوابهایمان را چون کوه سنگین سازیم.

نماز پل ارتباط خالق و مخلوق است.

 فرشته های زمینی مانند فرشتگان آسمانی دو بال ندارند ولی در عوض دو دست مهربان دارند که در همه حال به سوی نیازمندان درازو دست نوازش بر سر شان میکشند و گره مشکلاتشان را می گشایند.

الله نور است و ما بندگان طالب ان نور الهی.

رفتار بد و ناپسند آدمی را وارد جاده نا امنی به نام گناه می کند.

هرگز در باغ گناهکاری قدم ننهیم تا شیطان گولمان زند و با خوردن میوه ی ممنوعه  از جاده ایمان و اراده وارد کویر خشک لم یزرع گناهکاران شویم و خود را تسلیم شیطان نماییم .